«Δεν φθονεί, δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται …; Πάντα ανέχεται, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει». «Κάνε τα στραβά μάτια» λέει η μητέρα μου. Δύσκολο …; πολύ δύσκολο …; Εντάξει. Σκέψου ότι «η αγάπη είναι ανθρωπίνως αδύνατη- αγάπη είναι ο Θεός, επομένως ο άνθρωπος μπορεί να τη βιώσει μόνο μετέχοντας στη χάρη Του. Αλλιώς είναι ανέφικτο, γιατί πρέπει να προσφέρεσαι στον άλλον χωρίς αντάλλαγμα, να τον δέχεται χωρίς προϋποθέσεις και όρους, και να τον αγαπάς ακόμα και αν δεν είναι αξιαγάπητος. Αγάπη είναι να δίνεις χωρίς να παίρνεις τίποτα». Τόσο απλή , τόσο μεγάλη η άνευ όρων αγάπη, έξοδος λυτρωτική από τον εγωισμό του έρωτα αλλά «γιατί τη φοβάμαι;» ρωτά η Σιμόνη την ψυχαναλύτριά της. «Γιατί η αγάπη είναι καμιά φορά τρομαχτική. Είναι ανατρεπτική η αγάπη. Μπορεί να τσακίσει την εικόνα που θέλουμε να έχουμε για τον εαυτό μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου