Ζήλια μου

Η ζήλια είναι πάθος, είναι υπερδιέγερση και τη ζω με όλες μου τις αισθήσεις. Ασθενεί η καρδιά μου και «σπαράζει το μέσα μου για σένα». Κάθε σου κίνηση, κάθε σου ματιά, κάθε σου άγγιγμα μου προκαλεί πόνο στο στομάχι. Βυθίζομαι στον πόνο αλλά θέτω σε επιφυλακή όλες μου τις αισθήσεις μήπως και σε χάσω. Η ανασφάλειά μου «φωνάζει» δυνατά αλλά εγώ δεν την ακούω. «Που να είναι τώρα; Τι να κάνει; Πως μπορεί να είναι ευτυχισμένος χωρίς εμένα; Πως γίνεται να μη μ΄αγαπά; Η πληγή του εγωισμού και το μαρτύριο της ζήλιας μέσα μου καρκινώματα». Παρηγοριέμαι όμως γιατί η ζήλια μου δεν είναι νευρωτική, δεν είναι παθολογική, «είναι τόσο απαραίτητη όσο η αγάπη και το σεξ» τονίζουν οι ειδικοί …;